Sonraları her ne zaman ailede, işyerinde, sosyal hayatta, devlet mekanizmalarında davranışlarıyla “ben” diyen insanlar gördüysem ortamdaki güzelliğin bozulduğunu, hayatın anlamının yitirildiğini hissettim. Her ne zaman, nerede ve kiminle biz demenin, paylaşmanın olduğunu gördüysem insan olmanın onurunu ve güzelliğini kalbimde hissettim. Benim gözlemlediğim dünyada “ben” diyen, sadece kendini düşünen, sadece kendine yatırım yapan bencil, çıkarcı, hayalleri olmayan, dünyaperest insanların günümüzdeki adı kapitalisttir. Tolstoy’un dediği gibi; Kendi mutluluğundan başka hedefi olmayan insan kötüdür.
Ahlak bir inançtır
Değişim ve dönüşüm geçiren varlıklarız biz. İyiye doğru da dönüşebiliriz, kötüye doğru da dönüşebiliriz (Şems 7-10, Tin 4-6). Özünde her insan iyidir, ahlaklıdır. Peki nasıl oluyor da kötüye dönüşebiliyor. Bence insanın ahlaklı olması eşya ile doğru bir bağlantı kurmasıyla mümkündür. Doğru bağlantıları kurmadığınızda hayatınızda kaos çıkar. Örneğin bağlandığı hayat görüşüne göre eşyaya emanet olarak bakan bir kişiyle, onu sahiplenen birisinin ahlaki davranışı farklı olacaktır.
Alıntı: Prof. Dr. Mehmet Yaman, akademikakil
