İnsanlar yanlışı veya doğruyu değil, daha çok söyleyeni benimsiyorlar. Bu da tüm seçimleri dahası insanın her yönelişini şaibeli kılar:
Birine inanmak ve ona itaat etmek insanı kendinden korur. Sorumluluktan, suçluluk duygusundan kurtarır. Sık tercih edilmesi bundandır.
İnsanlar daha huzurlu hissettiren bu konforlu tercihin bedelini özgürlüklerini kaybederek öderler.
Artık özne değil bir nesne olmuşlardır.
“Düşünmenin zorluğundan kaçmak için insanın başvurmayacağı çare yoktur.” T. Edison
Başka deyişle kaygıdan kurtulmak için her yalana inanır.
Sandıklarıyla hareket eden insan, keşke kurtulabilseydi o yüklerinden! Bütün yanılgılarını, parasını, seçtiklerini sakladığı o sandıklarından! Seçim sandıklarını elbette küçümsemiyorum; insan başkalarını suçlayamayacağı hatalar yapabilmenin özgürlüğünü tatmalı.
Biten her bağlılık yeni aşklara imkân tanır; ruhunda varsa bi’at arzusu korkma, hem aşkını hem oyunu çalacak birini bulursun.
Agah Aydın, 10.01.2017
