“Bir çocuğun kütüphaneye geldiğini ve anlamadığı bir dilde yazılmış bu kitapları gördüğünü düşün. Çocuk bu kitabı birinin yazdığını ve kitapların da bazı şeyleri açıklığa kavuşturduğunu bilir, onları kimin yazdığını ve içlerinde ne olduğunu bilmese bile. Kütüphanenin bir şekilde organize olduğunu bilir, bu organizasyon onun için bir sır olarak kalsa bile.”
Fizikçi iki elini göğsüne koydu.
“Bizler o çocuğuz ve kütüphane de evren oluyor. Evrende kanunlar, kuvvetler ve sabitler var, gizemli bir amaçla yaratılmış ve çözemediğimiz bir şekilde düzenlenmişler. Kanunları üstünkörü anlar, her şeyin arkasında bir düzen olduğu fikrini ediniriz ve yüzeysel bir sezgiyle takımyıldızların ve atomların belli bir şekilde hareket ettiklerini biliriz. Tıpkı o çocuk gibi bizler de detaylardan habersizizdir ama hepsinin arkasında yatan bir nedene dair belli belirsiz bir fikrimiz vardır. Ama tek bir şeyden eminizdir:
Tüm kütüphane belli bir amaca göre düzenlenmiştir. Hiçbir kitabını okumasak ya da nasıl yazılacaklarını bilmesek de bir bilgi içerdiklerini ve zekice düzenlendiklerini biliriz. İşte evren böyledir.”
Alıntı: Tanrının Formülü kitabı
*
Âl-i İmran suresi 191. Ayet: Aklıselim sahipleri ayakta dururken, otururken, yanları üzerine yatarken Allah’ı anarlar, göklerin ve yerin yaratılışı hakkında derin derin düşünürler ve şöyle derler: “Ey Rabbimiz! Sen bunu, boşuna yaratmadın; seni noksan sıfatlardan uzak tutarız. Bizi cehennem azabından koru!”
