Ne yazık ki, bugün Müslümanların Kur’ana yaklaşımlarında bir çarpıklık var, bir olumsuzluk var.
Kur’an artık onların hayatına hükmetmiyor. Kur’an öğretilerine fazla uymuyorlar.
Kur’an şöyle diyor diye bir şey anlatıyorsunuz.
İyi de benim üstadım böyle diyor, falan kitap şöyle diyor, benim şeyhim böyle diyor, efendim benim efendim böyle dedi, benim mezhebim şöyledir. (diye cevap veriyor)
Bütün bunlar Kur’an’a göre şekillenmesi gerekirken ne yazık ki bu kültür Kur’an’ın önüne geçti. Kur’an artık bunlara göre anlaşılır hale geldi. Böylece Kur’an özne olacağı yerde nesne oldu. Kur’an yönlendirici olacağına kendisi yönlendirilir oldu.
Müslümanların bırakın dıştan gelen saldırılara karşı koyamamaları, kendi içlerinde birbirleriyle olan savaşları ekonomik, sosyal ve kültürel sefaletleri ve kalkınma yönündeki gerilikleri gerçekten Kur’an’a hiç yakışmıyor.
Ellerinde Allah’ın hidayeti, nuru, zikri, mevizesi, rahmeti, sırat-ı müstakimi olan bir kitaba sahip olan bir ümmetin bu duruma düşmesi kesinlikle Kur’an’a yakışmıyor. İslam onuruyla, İslam şerefiyle hiç bir şekilde bağdaşmıyor.
***************************************************************
Peygamberimiz ve sahabe Kur’anı bir an önce bitirip, daha çok okuyup bundan hâsıl olacak sevabı başkalarına postalamak için okumuyorlardı.
Böyle bir anlayış kesinlikle yoktu. Kur’an bizim sevap teknemiz değildir.
Kur’ânı anlamak, kendilerini Kur’ana göre şekillendirmek için Kur’anı okuyorlardı.
Bu yüzden Kur’an onları yeni bir toplum olarak şekillendirdi.
Şu ayet, şu hastalığa iyi geliyor şeklinde ki anlayışlar Kur’anı amacından saptırdı.
İbadetlerin amacını yerine getirelim. İbadetlerdeki amaç şekil değildir.
Alıntı: Prof. Dr. İbrahim Sarmış
