“Hikâyeye göre Konfüçyüs öğrencilerine ders vermektedir. Sınıfa elinde gövdesi dar tabanı geniş bir vazo ile gelir. Öğrencilerin görebileceği şekilde vazoyu havada tutar ve vazonun içine bir elma bırakır. Öğrencilerine dönerek der ki, – elmayı vazodan çıkarmayı başaran öğrenci, elmayı alabilir.
Öğrencilerden biri hemen atılır ve elini vazonun dar ağzından içeri sokar. Elmayı yakalar ama elmayı çıkarırken eli vazonun dar kısmından geçemez. Hatta zorladıkça eli buraya iyice sıkışır.
Bunun üzerine öğrenciye yaklaşan Konfüçyüs der ki, – Elmayı bırakmazsan eğer elini de çıkaramazsın.
Öğrenci biraz daha uğraşır ve sonunda pes ederek elmayı bırakır ve elini vazodan çıkarır. Hayal kırıklığına uğramış bir şekilde Konfüçyüs’e sorar. – Elmayı vazodan çıkarmanın bir yolu var mı? Sanırım benim elim bu iş için büyük.
Konfüçyüs öğrencisinden vazoyu alır ters çevirir ve elma kendiliğinden vazonun içinden yuvarlanıp düşer. Öğrenciler çözümün bu kadar basit olması nedeniyle gülmeye başlarlar.
Konfüçyüs, öğrencilerine elmayı göstererek der ki: – Göründüğü gibi basit değil, bazen bırakabilmek daha zordur. Eğer bir şeyi zorla tuttuğunuzda, ulaşmak istediğiniz şeyi engellediğini görüyorsanız, o zaman onu özgür bırakmalısınız.
Hayatın akışında bazen ulaşmak istediklerinize onları yakalamaya çalışarak değil, onların size gelmelerine izin vererek ulaşabilirsiniz.
Bazen en doğrusu olayları kendi akışına bırakıp müdahale etmemektir. Sorunlara bakış açınızı değiştirdiğinizde farklı çözümler bulabilirsiniz.”
Hikaye ne derece doğrudur bilemem ama sonunda vermek istediği mesaj çok net aslında. Olmuyorsa zorlamaya gerek yok, akışına bırakın gitsin 🙂
Serkan Karaismailoğlu – https://www.instagram.com/serkan_karaismailoglu/
