Geceleyin tırnak kesmenin günah olduğuna inananlar, gündüz adam kesmeyi alkışlar ile izlediler.
Karga öterse ölüm haberi veriyor hurafesine inananlar, ölüm kusan bomba ve siren seslerine sağır kesildiler.
At nalını ve nazar boncuklarını yüksek yerlere asıp ihtiram edenler, zalimlerin sırtlarına binmesine rıza gösterdiler.
Hocalarının sözlerini ve kitaplarını duvarlara asıp en yüksekte tutarlarken, Allahın kelamına karşı umarsız kaldılar.
Resulullah’ın ayak izlerini takip etmeyenler, ayak izi resmini duvarlarında süslediler.
Büyüklerine itaat ederlerken, Allah’a itaatten yüz çevirdiler.
Vücudu ağrıyanlar kurana şifa olarak yaklaşıp üfleme seanslarına girerken, kalplerini hasta edenlere minnet duydular.
Allahın azabına umarsız kalırken, kefenleri koruma zırhı ile pazara dönüştürdüler.
İktidara yakın dururken, mazlumlara arkalarını döndüler.
Allahtan korkmadıkları için, insanlardan korkuları onları vehn (dünyayı fazlaca sevmek) hastalığına düşürdü.
Müminlerin ve resullerin yolundan yüz çevirince sapmaları mukadder oldu.
Cahilin ibadeti artınca, hoca ve alimlerin de ketmetmesi (gizlemesi) artınca bir toplum cahiliye algısına ve şirk tehdidine muhatabı artar oldu…!
Alıntı= Ahmet Turgut Ulucak
