“Mutasyona uğramış bir gene yeni bir işlev kazandırmak sanıldığı gibi kolay bir işlem değildir. Çünkü canlıda işlevler matematiksel bir toplama işlemindeymişçesine ayrılık ve gayrılıklarını koruyarak bir araya gelemezler. Onlar birbirlerine organik bir bütünlük oluşturacak derecede ‘entegre’ olurlar.
Şunu söylemek istiyorum. Eğer bir gene yeni bir işlev kazandırılacaksa bu yeni işlevin canlıda var olan işlevsel sistemle bütünleşmesi gerekir.
Kısaca yeni bir işlevin eski işlevlerin her biriyle ayrı ayrı uyumunun sağlanması ve ayrıca bu yeni işlevin eski işlevlerin bütünselliğiyle ahenk altına alınması gerekir. Çünkü canlıdaki herhangi bir işlev, diğer asli işlevlerin yokluğunda tamamen işlevsizdir.
Kısaca canlıda işlevler başına buyruk hareket etmezler. Onlar organik bir bütünlük altında birbirlerine entegre edilmiş olarak işlevselleşirler. Onun için canlıya yeni bir işlev kazandırmak onu her işlevle ayrı ayrı ve işlevlerin bütünüyle bütünsel bir ilişkiye sokmak demektir.
Yani canlı için yararlı bir mutasyonu gerçekleştirmek sanıldığı kadar kolay bir iş değildir. Bu mutasyon çok yüksek bir algoritmanın işleme geçmesini gerektirir.”
Esat Arslan – Kara Kitap, s. 145
