Binayı yenilemek için, biz bu aşamadan geçiyoruz.
Kuşkusuz bu safhada en büyük düşmanlardan biri; ‘’kötü beslenmektir.’’
Bir kez bu kötü beslenmenin sopasını yemişiz.
İslam, yeni güçlenip istikrar bulmuştu ki, ansızın onun ‘’kötü beslendiğini’’ gördük. Ve biz, hala öyle hasta bir İslam ile birlikteyiz ki, bu (yanlış) İslam gıda zehirlenmesine neden oluyor.
Hind’den beslenme oldu; Mecusilikten beslenme oldu; Atina’dan beslenme oldu; İskenderiye’den beslenme oldu. Yoksa olmadı mı?!
Sonra öyle bir manzara ortaya çıktı ki, bu İslam’ın mizacı değişti.
Adaleti sağlaması gereken, kurtuluş, esenlik, sağlık, hayat ve büyüyüp gelişmeyi temin etmesi gereken o dört muhalif isyancı nefes birbirine girdi; birdenbire,
biri felsefeye,
biri irfana,
biri ruhbaniyete,
biri de Atina felsefesine karşı komplekse düştü.
Kimi Hind bilginleri karşısında, kimi de İran felsefesi karşısında komplekse düştü.
Çok aziz, meşhur ve başarılı filozoflarımızdan biri vardır ki, onun, felsefe kitabında, İskenderiyye ve İspehbediyye aydınlık felsefesinden ve Aryanilerin bu yönlerinden bahsettiğini görüyoruz.
Bu unsurlar, (gelenek) İslam’ın görüşüne, görgüsüne, ruhuna, düşüncesine, kalbine, beynine ve kanına kadar sirayet etmiştir.
Şimdi bu mizacın temizlenip arınması ve iş başına geçmesi için, ilk İslam’ın,
harici tüm mikrop ve pisliklerden arınmış sağlam ve sıhhatli İslam’ın gerçek çehresiyle yeniden birlikte olabilmemiz için; süsleme işi yapma, duvar kâğıdı yapıştırma ve boyama türünden değil, aksine temelden bir iş yapma ihtiyacı vardır; tıpkı ‘’yeni bir iş yapmak’’ gibi.
Sonuç olarak, iki tuğlası dahi düzgün bir şekilde üst üste konulmamış olan bir binayı yeniden yapmak gerekir.
Böyle bir dönemde yani cenin döneminde, bozuk beslenme, öylesine bir bozukluk meydana getirir ki, bu bozukluk doğumdan sonra da devam eder.
Alıntı: Ali Şeriati, Kendini Devrimci Yetiştirmek
