Hacca gidenlerin çoğu ömrü boyunca hiçbir kayda bağlı kalmadan, sorumsuzca içinden geldiği gibi bütün haltları yiyen kimseler! Şimdi ise bir ayağı çukurda ölümün pençesine yakalanmışken, ömrünün son demlerinde (…) haraç vermek için oraya gelmişler.
Kendileri haramları terk edince değil; haramlar onları terk edince gidiyorlar hacca ki geride kötü amelleri kalmasın, her şey tertemiz olsun!
Döndükten sonra ölsünler ki öteki alemde “Evet, bunlar haccı hakkıyla eda ettiler” desinler diye! Böylece boynumun borcu olan bir farzı daha eda ederek boynumdan atmış oldum (!) desin diye…
Hacca giden herkesin böyle olduğunu söylemek istemiyorum. Şüphesiz bazılarında bireysel ahlaki izler bırakıyor. Fakat Hüseyin yapayalnızken, Siyonizm Mekke’ye dayanmışken, yoksulluk ve sömürü hür İslam’ı kuşatıp esir almışken bu bireysel neticeler ne fayda?
Ali Şeriati, Anne Baba Biz Suçluyuz, Fecr 2013, Sayfa 92-93
Geri bildirim: Mekke’nin Manhattan’a dönüşmesi – İlhami Güler – Oku, düşün, uygula