Adalet: Pek çok ayeti kerimede geçen bu esas hakkında Kuran şöyle buyurmuştur:
“Allah size, mutlaka emanetleri ehli olanlara vermenizi ve insanlar arasında hükmettiğiniz zaman adaletle hükmetmenizi emreder.” (Nisa 4/ 58) Şu ayeti kerime de bu esasın önemini belirtir.
“Muhakkak ki Allah, adaleti, iyiliği, akrabaya yardım etmeyi emreder, çirkin işleri, fenalık ve azgınlığı da yasaklar” (Nahl 16/ 90)
Kuran adaleti; idare edenle idare edilenin, hükümdar ile vatandaşın ve nihayet bütün halkın birbirine karşı adaletli davranması esasına dayanır. Bu da Kuran hükümlerini tatbik bakımından tam bir eşitlik ister. Dolayısıyla zengin ve asilzade cezadan muaf tutulmaz.
Keza hâkim ve idareci de suç işlediği zaman vatandaşlar gibi aynı cezaya uğratılır. İdareciler de aynen halkın sahip olduğu hak ve vecibelere sahiptirler; onların üstünde herhangi bir hakka sahip olmadıkları gibi, kutsal kişiler de değildirler.
Kuran adaleti, yeni tabiriyle içtimai adalet denilen şeyin gerçekleşmesini ister. Bu da herkesin yaşama imkânlarına sahip olmasıdır. Buna göre güçlüler zayıfları koruyacak, zenginler fakirleri doyuracaktır. Bu hususlarda pek çok ayeti kerime vardır
Kuran adaletine göre her insan, kendi güç ve gayretini sarf etme fırsatını bulacaktır; çalışmayan tembelliğinin cezasını çekecektir. Çünkü gökten ne altın yağar ve ne de gümüş.
Kuran adaleti iş ve kazanç bakımından mutlak bir eşitliği gerektirir. Çalışan herkes, emeğinin karşılığını eksiksiz olarak elde edecektir:
““Her kim zerre kadar iyilik yapmışsa, onun mükafatını görecek, Ve her kim de zerre kadar kötülük yapmışsa, onun cezasını görecektir.”(Zilzal, 99/7-8).”
Alıntı: Prof. Dr. Osman Eskicioğlu
